J.'nin Ağacı (Malta Eriği ve ya Yeni Dünya)

Rahmetli Arif amcam dikmişti bu ağacı. 

Bir gün iskeleden geldiğimde bahçemde iki tane birer karış boyunda fide dikkatimi çekmişti. Bundan üç sene önce; bahçemi önce sürdürmüş sonra da çapa yaptırmıştım, kedi yürüse farkına varabileceğim kadar düzgündü bahçem. 

Ufacık fidelere dikkatlice baktıktan sonra kapıyı açmak için eve yöneldim. Kapıyı açtım üzerimi değiştirdim, balkona çıktım, halen de görmüyordum, meğerse Arif amcam benden 1 saat kadar önce gelmiş bu Malta Eriklerinden iki fideyi bahçenin boş, müsait bir yerine dikmiş evin arka tarafına da oturmuş, şarabını açmış beni bekliyormuş.   

"Ne yapacağız bu iki Malta Eriğini Arif amca?" dediğimde. "Bahçende bu ağaçtan yoktu." dedi. "Tamam da Arif amca, bir tane dikseydin ya, ben bu ağacı sevmiyorum." dedim ve bir tanesini söküp atmıştım. Bunu da söküp atacaktım da Arif amcayı üzmemek için ellememiş, bırakmıştım. 

İyi ki sökmemişim bu ağacı. Gel zaman git zaman sonra bunun meyvesini seven bir kardeşimle tanıştım. J. ile. 

J. ile tanışmadan önce bu ağacıma pek o kadar diğer ağaçlarım gibi bakmıyordum, bahçede kendi halinde kalmış, kendi yağıyla kavruluyordu. Su verirken bile istemeye istemeye su veriyordum gariban ağacıma. O zamanlar neden öyle yapmıştım hiç hatırlamıyorum; halbuki ben ağaçları seven bir insanım. Bunu neden öksüz bıraktığımı bir türlü anlayamıyorum.

Ağacı J. Kardeşime adadıktan sonra bakımını yapmaya, muntazaman sulamaya başlayınca ağaç birden kendine geldi. Biraz bakım yapıp, gübresini (keçi gübresi) verip, fazla dallarını budadıktan sonra haddinden fazla gelişme göstermişti.

J. Kardeşim; ağacın üzerindeki meyve tomurcuklarını görebiliyor musunuz? Onların hepsi meyveye dönüşecek, gerçi hepsi meyve olmayacak. Ağaç yetiştirebileceği meyveyi üzerinde bırakacak, yetiştiremeyeceğini dökecek.

Bir an önce olsalar da yollasam. Gerçi J. Kardeşim bir mevsim buralara gelse, ağaçta o zamana büyümüş olur. Altına bir masayla sandalye atardık kargodan kurtulurduk:)